Pech onderweg

Vandaag zouden we het langste stuk rijden, zodat we nog enkel een dag naar huis hoefden te reizen. Allereerst reden langs/ door de stad Lyon. Het zag er allemaal even indrukwekkend uit. Hoe verder noordelijk, hoe kleiner de bergen werden. Vanwege de sterke wind ging de bus flink heen en weer. Jij had geen zin om te slapen. Na veel gehuil en protest viel je rond half 12 uitgeput in slaap. Na een pauze vlakbij Nancy besloten we door naar huis te rijden. Het slechte weer nodigde niet uit om daar te overnachten. Jij was net lekker in debus aan het slapen, toen ik weer naast papa ging zitten. Ik zat nog geen minuut of de bus begaf het. We zaten op de route de soleil toen we pech kregen. Ter hoogte van lesmenils (tussen Nancy en Metz), 100 km voor Luxemburg. Er zat niets anders op: parkeren op de vluchtstrook en in de stromende regen gaan staan. Het noodnummer van de verzekering deed het niet, waardoor papa een praatpaal moest zoeken. Lizzy, jij en ik bleven achter. Ik had jou gelukkig het regenjasje aan getrokken en een kleine paraplu gepakt. We hebben ruim anderhalf uur langs de weg gestaan, voordat de sleepdienst kwam.

Gelukkig kwam papa ook net op tijd terug bij de bus, waardoor we allemaal veilig naar de dichtstbijzijnde garage werden gebracht. Op het eerste zicht konden ze de bus niet maken en begon papa met de verzekering te bellen. Deze wilde dat we een hotel namen en de dag erna met de trein naar huis reisden. dat leek ons geen goed idee. Dus papa regelde een huurauto die in Metz opgehaald moest worden. We hadden 10 min. de tijd om onze spullen te pakken, waarna een taxi ons naar Metz bracht. Hier kregen we een auto mee en zijn we in één ruk naar huis gereden. Rond half 10 's avonds waren we thuis. Fijn om weer thuis te zijn, ondanks dat we van alle commotie een slechte nachtrust hadden. De bus is 10 dagen na onze pechdag terug naar huis gesleept. Eind goed, al goed.